Op 10 december j.l. ontving HWodKa een delegatie van het POP3-regiebureau, onder aanvoering van Kees Anker en van het Ministerie van LNV, onder aanvoering van DG Marjolein Sonnema. De provincie Zuid-Holland werd vertegenwoordigd door Hans Koot. Het doel van de bijeenkomst was om de LNV-delegatie nader te informeren over de betekenis van POP3 voor vernieuwing en innovatie op het platteland. Leon Noordam was gevraagd om namens HWodKa iets te vertellen over zijn ervaringen met POP3.
HWodKa heeft POP3-subsidie aangewend om het plan HW2O te realiseren in een samenwerkingsverband van 5 akkerbouwers. POP3-subsidie werd aangevraagd voor:
- de oprichting van het HW2O-samenwerkingsverband en het opstellen van een plan van aanpak (gereed na aanvankelijke afwijzing);
- het doen van fysieke investeringen (gereed);
- de uitvoering van 3 innovatieprojecten (één afgewezen, één in uitvoering, één in behandeling).
Afb. 1 Leon Noordam legt uit wat het effect is op de grootte van het contactvlak band-bodem bij verlaging van de bandspanning. Na twee droge herfst-jaren, met een bijzonder draagkrachtige bodem, konden we ìn de afgelopen maanden profiteren van de investeringen voor het ontlasten van de bodem: drukwisselsystemen, overlaadwagens en bovenoverploegen. Voor ons is duidelijk dat het max 1-bar criterium de nieuwe standaard is voor bodembelasting in het najaar en dat het kan rekenen op navolging. Zonder POP3-subsidie waren de investeringen niet gedaan(!).
De discussie die volgde op de inleiding van Leon Noordam ging onder meer over de logheid van de POP3-regeling. De uitvoering kost de uitvoerder van de regeling (RVO en provincie) en de initiatiefnemer van een project nu te veel tijd en geld. Daarvoor zijn verschillende oorzaken, wij noemen er hier twee en doen vrijblijvend suggesties voor verbeteringen.
POP3 is een tender, met de bekende nadelen van een tender. Er gaat veel tijd, geld en energie verloren bij het opstellen (initiatiefnemer project) en de behandeling (uitvoerder regeling) van voorstellen die het niet halen. Naar ons idee moet een projectvoorstel in een prematuur stadium getoetst kunnen worden aan de doelstellingen van de regeling, mag meer waarde gehecht worden aan de kwaliteit van de initiatiefnemer en kan het budget arbitrair verdeeld worden. Het is vervolgens aan de initiatiefnemer om zijn concrete projectvoorstel dienovereenkomstig te dimensioneren.
De relatie tussen de uitvoerder van de POP3-regeling en de initiatiefnemer is voornamelijk een papieren relatie en de uitvoering heeft 'het managen van wantrouwen' als kenmerk. Waarom legt de intrinsieke motivatie van vernieuwers die een algemeen belang dienen niet meer gewicht in de schaal? Laat de initiatiefnemer zijn project in afgebakende 'horden' opdelen en gun hem de voortgang na elke genomen horde cq beëindig de race bij een onneembare horde. Controleer op (deel-) resultaat, liefst ter plekke en met een minimale papierwinkel. Dat is voor de uitvoerder en de initiatiefnemer veel prettiger werken. De persoonlijke contacten die wij hadden beperkten zich in hoofdzaak tot audits van NVWA en AFM (Autoriteit Financiële Markten).
Het zou kortom goed zijn wanneer de POP-regeling zelf onderwerp wordt van vernieuwing.
© HWodKa | P. Lerink