Rijden is ondergeschikt aan oogsten. D.w.z. als er geoogst kan worden, dan moet het berijdingssysteem dat toelaten zonder dat dit leidt tot ontoelaatbare schade aan de bodem. Dit geldt zowel voor de oogstmachine als voor veldtransport. Door verbeterde oogsttechnieken kan steeds eerder geoogst en langer doorgegaan worden. Het groeiend besef dat de bodem in steeds meer situaties te zwaar belast wordt dwingt ons om te zoeken naar nieuwe technieken. In andere bewoordingen kun je stellen dat (sommige) gangbare technieken op een doodlopend spoor zitten.

Bij HWodKa is lang gediscussieerd over hoe het dan wel moet. In de roadmap, elders op deze site zijn de conclusies schematisch weergegeven. De belangrijkste conclusie is, dat de maximale druk in de bodem nooit hoger dan 100kPa mag zijn. Vrij vertaald levert dit criterium een maximale bandspanning van 1 bar voor super flexibele banden en een berekende gemiddelde contactspanning van 100kPa voor een super strakke track.

Naarmate de bodem vochtiger is neemt de schade door herhaald belasten toe, denk aan een heien. Het aantal assen waarop de lasten verplaatst worden moet daarom zo klein mogelijk zijn en overlappende sporen ook. In situaties of tijden (klimaatverandering?!) waarbij relatief vaak onder vochtige omstandigheden gewerkt moet worden, hebben tracks de voorkeur.

Over de noodzaak voor het ontkoppelen van veld- en wegtransport is inmiddels wel consensus. Bij de distributie van mest is het al een voldongen feit. Resteert de vraag van het overslaan: hoe breng ik het geoogste product aan de rand van het veld van de ene op de andere as? Voor stortgoederen (aardappels, bieten, gehakselde mais, uien) ziet HWodKa perspectief voor een overlaadstation, met een buffer en nareiniging.

Voor het veldtransport van de oogstmachine naar het overlaadstation zou het mooi zijn wanneer gebruik gemaakt kon worden van autonoom opererende carriers met een kipbak. Die carrier zou zo slim moeten zijn dat hij een spoor volgt dat de minste schade aan de bodem geeft en dat hij zelf zorg draagt voor een goede vulling door de oogstmachine.

De infrastructuur moet zich ook lenen voor deze manier van werken. Zo zou het aantrekkelijk zijn wanneer er voldoende verharding aanwezig is bij de 'uitgang' van het perceel. Daar is zowel de akkerbouwer als de weggebruiker mee gediend. Voor percelen die langs een dijk liggen en via een stoep ontsloten zijn ligt dit wat lastiger. Dergelijke percelen komen op de Hoeksche Waard zeker voor.

Inmiddels heeft een aantal HWodKa-deelnemers al geinvesteerd in technieken die leiden tot de hier geschetste stip op de horizon: een overslagwagen voor suikerbieten en kippers met drukwisselsystemen. Het antwoord op de vraag of deze investeringen renderen is niet op voorhand duidelijk, maar een stap in de goede richting is het zeker wel.

Het onderhavige onderwerp maakt deel uit van het plan HW₂O, dat door financiering door LTO-Noord Fondsen tot stand kwam.