De trekker, als universele krachtbron, krijgt in de akkerbouwsector steeds meer concurrentie van werktuigen met een eigen krachtbron. De maaidorser is daarvan het oudste voorbeeld. Zelfrijdende rooiers en veldspuiten volgen dit zelfde spoor omdat er meer uren gedraaid worden, meer bedieningscomfort gevraagd wordt en omdat er met trekker-werkuigcombinaties vaak compromissen gesloten moeten worden.
Werktuigen met een eigen krachtbron worden nog interessanter wanneer ze onbemand hun werk kunnen doen. In eerste instantie komen relatief simpele bewerkingen daarvoor in aanmerking. Dan denk je niet aan een maaidorser, maar wel aan werktuigen voor bijvoorbeeld grondbewerking, onkruidbestrijding en veldtransport (zie ook hier). Zo ontstaat een nieuwe categorie werktuigen met een eigen krachtbron die gaat concurreren met de trekker (de gele pijl).
Het zou mooi zijn wanneer ontwikkelaars van onbemande voertuigen voor de openbare weg meer belangstelling zouden tonen voor de landbouw. Daar kunnen beide partijen van profiteren. De landbouwsector biedt een mooie gelegenheid om nieuwe technologie in een afgebakend terrein te testen, terwijl de landbouw kan profiteren van nieuwe technologie om bewerkingen beter en op termijn ook goedkoper uit te voeren.
Het is een gemiste kans wanneer de aandacht van ontwikkelaars en financiers zich zou beperken tot de klassieke trekker. Dat is het domein van de grote trekkerfabrikanten. Veel interessanter is de bovengenoemde nieuwe categorie werktuigen voor niche-markten. Nederland zou hier best een voortrekkersrol kunnen vervullen, zoals we ook bij de introductie van RTKdgps-navigatie zagen. Wie de schoen past......
Ter inspiratie een 'artist impression' van een autonome rotorkopeg, de Robotiller, met een door de egalisatieplaat gestuurde automatische diepteregeling.
Een autonome Multivator, Autovator, doet ook mee:
